Dünya ağlayanlarla dolu
onun için
belki artık anneni üzmemelisin...
Diyordu aktör
Ve sen benden sana şiirler yazmamı
Bir yerinde avutup belki de kendimi
yokluğuna sarılmamı istiyordun!
Oysa bilmiyordun daha
Hazırlıksız ve yalnızdım...
Sen ise şımarıklığına kaprisler eklemiştin
kör olmuştum ve sen artık sıkılmıştın...
durmadan birşeyler unutuluyordu sende
zamanla geri gelineceği sanılan
üzünç anları, pişmanlıklar...
Belki şiir değil ama seni de unutmadım
kan damlayan bir kalemim ve kayıp sözcüklerden biriktirdiğim sözlerim vardı.
hiç duymadın
yada ben söylemedim yüzüne
fakat sen her sorduğunda ben korktum üzülmenden
ve biranda bencilliğinden uzaklaşsın istiyordun
aklında fikrine gömülmüş
o yalandan ibaret yanılsamaları
ben ise bir filozoftan öğrenmiştim henüz
insanları birbirine bağlayanın
söz, cinsellik ve hançer olduğunu
sen sonuncuyu seçtin diye
sana dair ne varsa akıp gitmeliydi hayatımdan
Usul bir yağmur yağmalıydı
Yâda alıp başını gitmeliydim
Senin gibi sana benzemeliydim...
Artık benden bu kadar.
Kaçtığına bakılırsa bir bildiğin var.
Ama bende bir şey biliyorum!
Bir insan ya her şeydir yâda hiçbir şey
ben kendi payıma düşeni aldım
gerisi sende kalsın.
20.02.2007
Samet ÇetinKayıt Tarihi : 4.3.2007 18:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)