Benden bana Şiiri - Özgür Günsay

Bir zaman gelecek diyordum içimden
Sen çıka geldin aniden benden sesinden
Sana harcandım yüreğimin her mesafesinde
Sendin senden başka gidemezdim kimseye
Ne varsa artık şu kalbimde senin imzanla
Yüreğime mührünü basmış bir kaçkın gibi hâlâ
Gözlerinden öperim beni bekleyen gözlerinden
Özleminden tanırım seni bir bakışlık özleminden
Haklısın dilim varmaz sana karşı sözlere öyle
bir ben varsa hangimiz sevecek seni kalbiyle
Nice zamandır hasretim güllerin kokusuna
Ayrı kaldım kendimden kendimden nice sonra
El yazması ant içtim kendime büyük büyük
Hamal olmak gerekmez aşka sırtıma dönük
İnsan insanın yarasıdır derler büyük şairler
Bir ben büyümedim yüreğimi tartamadı teraziler
Bir parçasıydım aşkın yeryüzünde yüreğimle
Yüreğim yüreğini buldu kendi cennetinde
Dünya bir cehennemdi mümin için bir tarla
Seni buldum yeryüzünde bir cennet gibi bir Havva
Ezelden sanki okunmuştu kulağıma adın
Ezberlemek için kaç rüyada sayıkladım
Kendi aynamda seni gördüm bir seni bildim
Aşktır, sevgidir, imtihandır benim dinim
Kinle nefretle çıktım sana geldim yollarım kesilse de
Bulutları yastık gibi biçtim bir kalemle
Yol aldım kendime bir bir ettim vasiyetimi
Denizler yarıldı ateşler söndü bildim bu işareti
Aştım yolları sana geldim kirlidir ellerim ayaklarım
Seni bulmak için kaç kuyudan çıkarıldım
Kaç ağacın içinde kesitler beni sesim çıkmadı
Ruhumla sevdim seni beden bu dünyalı
Üzülmem gitsen gelsen bana medcezir gibi
Yemini bir su gibi içmişim içime gömmüşüm seni
Deli de dediler aferin dedikleri gibi bana
İçimdeki senden dolayı aldırmadım oralara
Sen kalbime motiflerle işlenmiş binbir parçalı ayna
Bir sen var senden öte iyi bak O'na