Benden Akılsız Adam Şiiri - Tahsin Koç

Adamın biri düşünürmüş?
Acaba benden akılsızı var mı diye?
Bütün günler geceler,
Hep durmadan bunu heceler,
Bir gün karar verdi!
Çünkü yakınında görecek yoktu.
O civan merdi!
Sabaha erkenden yola koyuldu.
Acaba benden de akılsızı var mı?
Diye dere tepe, dağ başı aşarak
Günlerce yol yürüdü!
Belki birisini bulurum diye,
Durmadan hayal kurdu.
Nihayetinde, vardı bir bölgeye,
Bir adam gördü!
Halini merak etti!
Acaba bu adam ne yapıyor diye?
Biraz seyretti, bir mana veremdi!
Adamın ne yaptığına!
Artık fazla dayanamadı!
Selamünaleyküm; Efendi!
Ve Aleykümselâm; Efendim!
Ne yapıyorsun öylece?
Sabahtan seni izliyorum!
Bir mana vermedim yaptığına
Ha..! Onumu soruyorsun?
Benim ne yaptığımı!
Evet;
Görünen köy kılavuz istemez derler
Görmüyor musun bir ev yapmışım?
Anladım onu görüyorum!
İşte bu “Ev”e güneş girmiyor!
Bende eve güneş girsin diye?
Sabahtan kovayla güneş taşıyorum.
Öylemi sen onun için mi?
Kovayla dışarı çıkıp, içeri giriyorsun.
Evet, nihayet anladın!
Anladın ve anladığına çok sevindim!
Bende sevindim; Ey Efendi!
Ve Yarabbi sana şükürler olsun..!
Nihayet buldum onu!
Adam şaşarak sordu?
Neyi buldun; Efendim?
Yolcu; Adama cevap vermeyerek!
Ancak kendi halindeydi!
Yarabbi; Çok şükürler olsun.
“Benden de akılsızı varmış” dünyada?
Bende hep bunun tasasını çekerdim.
Dünyanın en akılsız adamı benim diye!
Şimdi anladım ki benden de akılsızı var?
Adam!
Yolcuya hitaben seslenerek neyi buldun?
Efendim bi anlat?
Efendi şu kovayla içeri girip çıkmakla?
Eve güneş girmez!
Peki; Nasıl olur?
Evin damından bir baca açarsın!
İçeriye güneş düşer.
Sahi öylemi?
Evet; Efendi!

Ankara- 07.02.2013