Benden Şiiri - İlker Ermiş

Aynaları bırak, gel bir de benden bak kendine.
Benden gör yüzünün en güzel, en saf halini.
Yüreğim manzarana ritim tutar bir halde;
Benden dinle dünyanın en tatlı ezgisini.

Sen bahçelerden gözüme değen papatya.
Dokunsam solar mısın? Ya biri tutarsa?
Sen pencerenden seyrederken dünyayı,
Benden hisset, ruhu boğan korkuları.

Gözlerim uykuyla barışık sayılmaz bu ara .
Hükmediyor geceler, esirim geçen zamana.
Git gide dağılırken yüreğim her bir yana;
Benden bak içimdeki her bir parçana.

Aynı şehirde iki yabancı bundan sonrası.
Sokaklarım dahi sana çıkmayacak belki.
An gelir de kulağının çınladığı o her ânı;
Benden bil, susarak haykırıyorum adını.