Bendekiler Şiiri - Ercan Günel

Ben gamlı hazan;
Maalesef hüzün damlar şiirimden
Türkülerim yanıktır, dağlarda yankılanır.
Anadolu'da kışlarım
Beyler hanfendiler uyur
Öyle güne başlarım.

Bendeki annenin gözleri nehir
Seri dumanlı,yüreği kahır.
İşinden edilmiş bendeki baba
Çocukların yarınları söğüşlenir.
Kıyılara vurmuş birer balık
Mezun olmuş taze beyinler
Bilseniz,
Umuda neler neler doğrayıp yerler.

Mütevazidir düşlerim;
Boyumu aşmaz, ele geçmez,
Bir küçük çatı altında erguvani sıcaklık gibi
Oyun ve oyuncaklar arasında
Gülüşü balkıyan çocuk
Öte iklimlere göçen sığırcıklara karışmak
İnsan kalabilmek gibi
İnsan kalabilmek.

28/05/2006-İst.