Parmaklarımı oynatabiliyorum…
Gözlerimde, beynimin coşkusuyla gelen, bayramyeri, oyuncak bahçesi gibi, sanki bez den yapılmış topla oynar gibi, salıncakta sallanırken, yukarıdan aşağıya düşüp, tekrar yukarı çıkıyormuşçasına bir şaşkınlık coşkusunda yüreğim…
Sanki yerinden fırlayacak. Hani kutuların içine saklarlar ya, altında yay olan palyaçonun el çırpması gibi, bir sevinçle, yerinden kopacakmış gibi…
Yüreğim koşmak istiyor…
Evet parmaklarımı oynatabiliyorum…
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Ya, bunun ikisinin ortası neresi. İki kelime hepsi, “seni” ve “seviyorum”.
Tek başına anlamsız kelimeler, ama ikisi yan, yana gelince… yanıyor insanların yüreği. Yalan mı hadi söyle,
Yunus, yanmamış mı,
Mecnun yanmamış mı,
aşıklar, ozanlar yanmamış mı,
ben yanmadım mı,
sen yanmadın mı?
Ben binlerce sayfa yazmadım mı, yandım diye,
Sen yazmadın mı yanıyorum diye,
Neden bu sevgi ateşe verir yürekleri…
O kadar içtenki dizeler sabah kahvemi keyfle içtim okurken,kalemine yüreğine sağlık tam puanla tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta