Gittiğin yer uzak bana, kaldığım yerse karanlık ve ıssızlık…
Tükettiğimiz şehirde, tükendiğimiz zamanları yaşıyorum…
Başıboş kalmış bir sevdanın sonsuza uzayamayan zamanlarında, tekrar tekrar her gün tükeniyorum…
Kendimi haklı zannettiğim her düşüncenin peşinden koşarken, bir daha ve yine bir kez tükeniyorum…
Ama bu sefer beynime kilitlediğim binlerce cümle kendi halinde çoğalırken, bense bu cümlelerle tükenip yığılıp kalıyorum diz üstlerime…
Zorlamasına geçtiği apaçık ortada olan zamanları boşa harcanmış hissederken de tekrar düşüncede uzayan zamanlarla bitip tükeniyor yaşam…
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta