Gittiğin yer uzak bana, kaldığım yerse karanlık ve ıssızlık…
Tükettiğimiz şehirde, tükendiğimiz zamanları yaşıyorum…
Başıboş kalmış bir sevdanın sonsuza uzayamayan zamanlarında, tekrar tekrar her gün tükeniyorum…
Kendimi haklı zannettiğim her düşüncenin peşinden koşarken, bir daha ve yine bir kez tükeniyorum…
Ama bu sefer beynime kilitlediğim binlerce cümle kendi halinde çoğalırken, bense bu cümlelerle tükenip yığılıp kalıyorum diz üstlerime…
Zorlamasına geçtiği apaçık ortada olan zamanları boşa harcanmış hissederken de tekrar düşüncede uzayan zamanlarla bitip tükeniyor yaşam…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta