Bendeki Sevgi Şiiri - Mehmet Yılmaz

Seni anlatmak güc bilirim Sevgi,
Anlatamiyorum...
Ismin sevgiydi,daha ne diyebilirdim ki?
Keske anlatmak kolay olsa seni,
Zor olan dedikleri bu olsa gerek,
Zorsun sen erisilmez, ulasilamayan,
Tipki dagin en tepesi, zirvesi gibi,
Gidenler geri gelmedi bilirim sevgili,
Sana uzanmak zor, elimi uzatsam yakinsin belki,
Ya gözlerin sevgili?
Aslinda hic biri koymuyor bana,
Ama icimdeki sensizlik gem vuruyor gönlüme,
Sen gibi onuda anlatamiyorum...
Dilim tutuldu... Konusamiyorum...

Seni anlatmak simdi imkansiz sevgili,
Satirlarim seni sorguluyor, sendeki bir parcacik sevginin anlamini
Bilemezsin icimde kanayan ve tarih olmus o koca yoklugu,
Atesin hala yakmadi beni
Sevdan bir ates olmadi bende...
Seni taniyamiyorum sevgili,
Sen tipki ben gibisin,
Ama ben bu kadar ulasilmaz degildim,
Kimbilir unutulmuşluğumun hangi zamanı yaşanıyor,
Nerdeyim acaba?
Hangi zamanda yasiyor yüregim,
Tükenen sevgiler, paramparca olmus yüreklerin icinde miydi?
Neden sana bunlari yaziyorum?
Neden acilari,yaralarimi, üzerime dökülen kan lekelerini anlatiyorum?
Oysa bunlari sen yasatmistin bana sevgi,
Senindi bedenimdeki yaralar...
Ben böyle olamazdim...
Bendeki sevgi, sendeki sevgiydi benim icin,
Farkli olan neydi biliyor musun?
Aslinda senin farksiz bir yitik sevda oldugun,
Aldanmisim, gene kanmisim,
Sanki seni anlattim,sevgi
Bu sen miydin yoksa icindeki o kadin mi`?
Sen sevgi miydin bana?
Yoksa sevgiye hasret kalan kahpe bir dünyanin aci tarafimi?
Sen kimdin ya?
Anlat bana kendini?
Ben miydim sen?
Yoksa sen miydin ben?
Keske tanimasaydim seni...
Daglarin benden cok uzaklarda oldugunu bilmeliydim...