deniz kenarındaki sülüet in gökyüzüne vurmuştu
bıçak gibi kör kalp atışı gibi çaresiz bir duruştu bu
boynundaki ateş böceği ateşlerin içinde yanmaya razıydı
bir rıhtım ın uzayan gecelerdeki yanlızlığı gibi bakıyordu gözbebeklerindeki siyahlık
güneşe hasret kutuplardaki buzlar en acı şekilde sızıya mazhardı
tebessüm eden bir hayat vardı dudaklara gebe olmaya razı
binilen gemilerin büyüsü üstlere sinercesine her an vaktin tan sıcaklığını içe akıtıyordu
Bakakalırım giden geminin ardından;
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Devamını Oku
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta