Bendeki Sen Hasreti Şiiri - Müzeyyen Yavuz

Yalnızlık zifiri gecelerde kimsesiz kalmak.
Temmuz ateşinde su bulamamak.
Zemheri Ayazında ateşi aramak.
Günlerce aç kalmak gibi.
Ama en önemlisi de yalnızlık;
Onu özlerken sessizce ağlamak gibi !

Giderek saplandı yalnızlık yüreğime.
Atmak İstediğimde atamıyor,
İhtiyacım olduğunda İse bulamıyorum.
Birşeyler itiyor beni ona.
Sevgi ya da heybetli bir kasırga.
Git aradığını orda bulacaksın diyor
Fakat adres vermiyor.
Yok olmak var olmakmış.
Erimek hep ona akmakmış.
Azalmak,çoğalmakmış.
En uzun, en zor hasret
Ona bir karış uzakta olmakmış.

Yokluğu omuzlarıma öyle çökmüş ki,
Düşüyorum !
Hasreti kalbimi öyle etkiliyor ki,
Eriyorum !
Çaresizlik öyle büyük ki,
Bitiyorum!
Özlemim öyle bir artıyor ki,
Yanına gitmek istiyorum!

Bu bir hasrettir iki dudağımın arasında.
Yol türküsüdür uzun up/uzun.
Nedir diye sorulmasın.
Bilinsin ki adı hüzündür bu Sevdanın !
Adı Özlemdir.!

Sevgi hasretlik ötesidir
Yağmurun ardından açan Ilık bir üneş gibi.
Kimi zaman sana dokunur içini ısıtır,
Kimi zamansa buz tutturur bedenini.
Sevgi tutku ötesidir bazen.
Dönüp arkanı gittiğinde ve
Dönmeye karar verdiğinde
Bir daha yerinde bulamamak.
Sevgi ben ötesi olur bazen.
Anlamayı deneme hiçbir zaman...
Bende ki sen sevgi ötesi.
Bende ki sen tutku ötesi.
Bende ki sen hasret ötesi.
Sen bende ki
Sen Ötesini Anlayamazsın.!