*Bendeki sen* Şiiri - Yusuf Karabağ

Düş kırığı gecelerin en çıkmaz yerinde buldum seni
Bir o kadar sevgi büyüttüm sana acemi avuçlarımda
Sen oldum önce ve beni sana boyadım
Sonra seni yudumlarcasına özümsemek için geceleri
Yani gizlenmişliğimi yani durgunluğumu yani suskunluğumu yok ettim.
Acemi mısralarımda seni var edebilmek için aklımı darmadağın ederken
En usta şairin dizelerinden çaldım seni.çünkü sen mükemmel olmalıydın
Sonra gözlerin,sonra ellerin sıradan olmamalıydı.
Sen bahar olmalıydın ama bahar seni kıskanmalıydı.
Kadın olmalıydın evet ama bir şairin düşleyerek mısralarına işlediyi gibi
Yani anlatmak için yüzlerce sayfa harcayıp her defasında eksik birşeyler bulduğu türden
Hep en derin olmalıydın herkesin fark edemediyi
Gecede ay ışığına asılırken düşünceler sen yakamoz olmalıydın örneyin
Durgun suya düşen bir çakılın dairesel yansıması, bir çiğ tanesinin imrenilen saflığı gibi
Zor deyildi bunları seninle bütünleştirmek çünkü bunlar seninle var olanlardı aslında
Ve bir iç yansımaydı bu olağan üstülüğün,güzelliğin zamana vurulmuş bir mühür
Sendin işte bu kadar güzelliği dudaklarından içtiğim hayat suyundan var ettiğim
Her renge bezenmek seninle çocuk vari kaçamaklar,çılgınlıklar yapmak ne kadar güzel
Gözardı ederek yaşamak istediklerimizi engelleyen pırangavari düşünceleri
Elele tutuşup sek sek oynamak caddenin birinde,gelen geçene inat
Ve sırf daha tatlı oluyor diye manavdan almak yerine elma çalmak bahçenin birinden
Sarhoş olmak için deyil sırf inat olsun diye.yumulmak şarap şişesine
Hayatı ne dünle ne de yarınla bağdaşlaştırmaktan uzak.anları yani hayatın özünü
Seninle yaşamanın verdiyi hazı damarlarımda hissetmek ne kadar güzel be sevgili.