Göz pınarımdaki yaş gibi,
Damarımdaki kan gibi içimdesin...
Üzüntümle üzülen,
Sevincimle gülensin.
Beynimdesin, gönlümdesin.
Sanki bensin, bense sen.
Artık iki kişilik gülüp,
İki kişilik ağlıyorum.
Senin için gülerken,
Ağlıyorum kendim için.
İnsan kendini sever mi?
Gülme birtanem gülme.
Kendimde, seni seviyorum.
Özlüyorum bir tanem,
Kendimdeki seni özlüyorum.
Tenimde hissedemediğim tenini,
Saçımda hissedemediğim elini,
Yüzümde hissedemediğim
Nefesini özlüyorum.
Seni senle yaşamağı özledim.
Yoruldum birtanem, çok yoruldum.
Seni, bende yaşamaktan değil,
Seni sensiz yaşamaktan yoruldum.
g.g.29.09.2001 istanbul
Gül İçelKayıt Tarihi : 21.1.2002 00:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gene mazi... kavusulmamıs özlem.
Artık iki kişilik gülüp,
İki kişilik ağlıyorum.
Senin için gülerken,
Ağlıyorum kendim için. »
İki kişi kalan bir sevgide yarım zerre aşk bile yoktur. Cân, Cânân'dan ayrı görülmüşse, buna heves demek bile çoktur...
«Çok istiyorum artık canım yansın,
Çünkü sen de yanacaksın benimle...
Madem ki sen baştanbaşa ben'dim
Yanacaksın benimle sen de cehennemde...»
TÜM YORUMLAR (1)