BENDEKİ SEN…
Sadece resimlerin var bende.
Birde uzun soluklu sohbetler inatlaşan gecelerle.
Kontör hesabı yapmadan, hiç hesapsız yapa yalın.
Hatta öyle ki, bazen kelimeler tükeniyor,
Zaman duruyor, susuyoruz.
Başka bir şey konuşuyor…
Sadece telefon numaran var bende.
Cadden, sokağın, kapı numaran değil.
İstesem sana gelemem habersiz, apansız.
Ama sen hep bendesin, hiç gitmiyorsun ki...
Sadece sesin var kulaklarımda.
Oda mekanik, ahizeden duyduğum.
Sesindeki, nefesindeki sıcaklığı duyamıyorum.
Gülüşünle terlemiyor ellerim.
Ama gülüyorsun ya, biliyorum...
Sadece sen varsın bende.
Anlatsam yalan bir hikaye.
Sanaldaki gerçek, boşluktaki somutsun sen...
Sen böylesine bendeyken,
Sende neredeyim ben?
(Adana, 05.10.2006)
Ramazan DemirelKayıt Tarihi : 1.4.2018 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Merak etmişim demek..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!