Bir pamuk gibi rüzgarın elindeydi kalbim…
Sen bir dokumacı kız, ben ise iplik…
Kına kokulu ellerinden sevgini dokudun bana…
Hasretinle, düşüncenle, sendeki ben ile renklendirdin AŞK’ını…
Dokundun SEVGİNLE…
Hem de öyle bir dokundun ki…
Sanki, ben daha pamuk tohumuydum tarlada…
Sen ise gökten inen bir damla…
Beni bırakma, basılacak kirli papuçların altına…
Beni sen nakşettin, beni sen eğerdin, beni sen kökten renklendirdin…
Rüzgarın kaderiydim ben pamuk tarlasında…
Sende hayat buldum, sende ben oldum…
Senin ellerin AŞK…
Senin gözlerin güneş…
Senin ruhun benim…
Heyyy CAN,…
Benden önce, ben, ben değil idim…
Senden sonra, sende benim…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 12.11.2013 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!