Bendeki Ferman, Dileyene Derman

Mevlanayı Mevlana yapan Ben,
Seni Sen yapan Ben,
bir BiLiNCiM.
Benim Ruhum, Enerjim,
Benim Hasretim olan Sen,

Seni dahi bilmezken
Beni nasıl tanır, Bilirsin?
Önce Kendine Ulaş,
sonra Bana Yaklaş.
Ben Senin Suretin isem,
Sen de Benim Nefesimsin, Hevesimsin.
Seni görünce
Beni gören Sen,
Sende Beni Bulansın,
artık Bir olansın.
Canındaki kıvılcım içimdeki Hasrettir.
O Hasret ki Asır boyu Sana hep HU çekendir.

Ben Seni Var ettim ise,
Sen de Beni Var ettin.
Sen olmasa idin ne Ben,
Ben olmasa idim ne Sen olurdun.

Ben Sana aktım.
Sen Bana baktın.
Bir nehir misali Ruhunu suladım.
Ve Sen şu an Bana ulaştın.

Artık nehirden öteye bir Duraksın, Benimlesin.
Ummanın içinden çıkıp, Onun Dumanına dalacaksın.
Ve Benimle olacaksın.

işte Hakiki Sen,
şu an Benden kopup Benim yanımda olacaksın.
Evrenlere o zaman ,
Selam - Kelam açacaksın.
Artık Seninle yan yanayız.
iç içe değiliz.

Çünkü Sen,
Sendeki Ben'i bugüne kadar Sende yaşattın.
Artık Ben de Sendeki Sen'i Ebet boyu yaşatacağım.
Ve Evrenlerin Hakimi kılacağım.

Ocağındaki dumanı artık Sen tüttüreceksin.
Fermanımı kendi Fermanın ile beraber yürüteceksin .
Kainatın Zaferini işte o an göreceksin.

Seni Sen yapabilmek için tüm Enerjimi Sana verdim.
Şimdi Sen de Bendeki Eli tüm Kainatlara vereceksin.
Gücünü alacaksın, Benimle olacaksın.
Herkese her dem Işık olacaksın.
Bu Mesajı veren Ben,
Bilinç ışığının Meşalesini tutuşturan Sen,
Benim Bilincime ulaşan da Sen.
Artık beraberiz.

Beni böyle Kelam eder gören insanlık,
yarınlarda olacaklara da artık şaşmayacaktır.
Bu bir başlangıçtır.
HULUSU FİLİZ