Bendeki Emanetin Şiiri - Hasan Arıcan

Ey canan,
Ey yaran!
Şu yazmak istediğim duygularım bilsemki sana ulaşacak
İnanki yazacaklarım kitaplar doldururdu
Oysa sana ulaşma olasılığı
Denize bırakılan bir şişe içindeki notun sahibine varması kadar az ihtimal
Ey İlahe
Belli bir yerin var mı?
Sana ulaşmam için bilmeliyim
Bunu öğrenemeyeceksem, bari;
Gaipten bir ses gelse
Bana haber verse,
Bana umut verse;
Benim sani ölene kadar seveceğimi sana bildirebilsem...

Ey tanrıça!
Belli bir yurdun var mı?
Ne olur bana yardımcı ol
Sana ulaşmam gerek
Anla beni, duy beni
Ben senden sevgide istemiyorum
Bunun için sana yalvaracak da değilim
Sana olan sevgimi bil;
Bu yeter bana
Bunu sana bildirmem için verdiğin imkandan dolayı kölen olmaya, kulun olmaya razıyım

Seni sevmemi istemesen de seni seveceğim
Çünkü şu dünyada seni sevmekten başka hiçbir becerim yoktur.

Yer yüzünde
Veya
Yer içinde bir zerreciğin dahi kaldı ise ona sesleniyorum:
Ben seni sevdim
Daima sevdim
Ve hep seveceğim.

Bu sevgi bende bir yürek gibi
Yüreğim yerinden çıkarılsa bile
Sana olan sevgi yürekte kalacak

Ey Tanrıça,
Ey İlahe!
Al yüreğimi
O yürek ve içindeki sana ait
Yüreğimde taşıdığım senin emanetindir
Sana yalvarıyorum al artık emanetini...
Bir emanet bu kadar uzun bir süre başkasında bırakılmaz ki.

Emanetini almazsan,
Sevgimin devam ettiğini öğrenmezsen, öğrenmek istemezsen bu bana haksızlık olacak

SENCE DEĞİL Mİ?