Bendeki Şiiri - Resul Duman

Yüzümde görülen gözyaşı değil,
Sevgimin alınteridir bendeki.
Damarımda dolaşan kan değil,
Gönül yaramdan hicrandır bendeki.
Yüzümde açan gülücük değil,
Mutlu günlerden tebessümdür bendeki.
Bu bendeki mutluluk değil,
“Hayırdır İnşallah”diyen tesellidir bendeki.
Benzimin solgunluğu bir maraz değil,
Süt dökmüş kediliktir bendeki.
Suskunluğum dilsizlik değil,
Dut yemiş bülbüllüktür bendeki.
Masumluğum suçsuzluk değil,
Suçsuzluğu ispatsızlıktır bendeki.
Bu kahroluş kederden değil,
Sorulara cevap arayıştır bendeki.
Küskünlüğüm nefret değil,
Sevgiye özlemdir bendeki.
Elimdeki boş bardak değil,
Kalbi sökülmüş can’dır bendeki.
İçimdeki isyan Mevlaya değil,
Sevgiyi bilmeyen kuladır bendeki.
Durgunluğum sakinlik değil,
Kadere inanç,teslimiyettir bendeki.
Taşları kayaları eriten asit değil,
Kaynağı kurumayan sabırdır bendeki.
Bu hale getiren vefa sevda değil,
Günbegün kanayan gönüldür bendeki.

Yollara serdiğim paçavra paspas değil,
Serilmez sandığım gururdur bendeki.
Ağızlarda çiğnenen bir sakız değil,
Vefalı sandığım isimdir bendeki.
Derdimi paylaştığım bir dost değil,
Bembeyaz sayfalar defterdir bendeki,
Defteri karalayan bir kalem değil,
Sayfaları yırtan sivri oktur bendeki.
Taassub gibi bağlanmak sevmek değil,
Anlam verilmeyen ahmaklıktır bendeki.
Sevmek sevilmek elbetteki suç değil.
Sevildiğine inanan abdallıktır bendeki.
Emanet ettiğim taş kaya değil,
Can’a can veren kalpti bendeki.
Eğlence oyuncak yaz-boz değil,
Tertemiz duygulardı bendeki.
Sevdiğini söyleyen kimse değil,
Yanıltan bir çift kulak idi bendeki.
Mal,mülk,para,pul,karşılık değil,
Sevgi isteyen gönüldü bendeki.
Başka hiçbir şey inanki değil,
Temeline sevgi koyduğum yuva idi bendeki.
Bunları esirgeyen böbürlenme sen değil,
Ezeli yazılmış kader idi bendeki.