Kaçtım tüm insanlardan
Gönlümdeki yalnızlık çölüne
Uzaklaştım tüm hatırılardan
Yeniden başlangıç çölüne..
Derlerse ne geçti eline
Bunca zahmetden sonra
Sahip oldum belki dilime
Bunca zulmetten sonra.
Bazen dedim, kendi kendime
İnsanlarla konuş, anlaş, tanış,
Belki çare bulurum derdime
Derken, dert kattı derdime bu tanış...
Bazen onlardan adım adım kaçtım.
Görmemek için yüzlerini,
Belki de en doğru yolu seçtim.
Kaybetmek için izlerini...
Şimdi yalnızların da ötesinde,
Ne ana kucağında, ne de gurbetteyim,
Belki duygular, hisler ülkesinde
Fikirden inşa, düşünceli bir evdeyim...
Bazen kaldırır yıkarım bu dünyamı,
Dönerim eski hınç dolu nefretlere.
Düşünürüm, çektiğim çileyi gâmı,
Şimdide kinle dolarım insanlara...
Kayıt Tarihi : 14.3.2004 18:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Bayram](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/03/14/bende-zaman.jpg)
serhat
TÜM YORUMLAR (2)