Bende Tanımsız Kalmak Şiiri - Cem Erk

Krokisini çizemediğim hayallerim
Yok olmaya yüz tutmuş İnançlarım çaresiz,
Bir ben amaçsız,
Bir de kulaklarda tını olmuş nefessiz nağmeler.
Zor yaşamı bazen bu kelimelerde aramak,
Hayatı bazen boş şamdanlarda yakalamak,
İşte bu değil mi içtiğimiz gülüşler bizi sarhoş eden hareketli düşünceler?
Fotoğraflara çizilmiş kareler
kaderini bilemediğim silüetler.
İşte bunlar beni elem etti, bunlar beni gecelere hüzne yordu.
Yok ki meyhaneler kalbimde, içine gömüleyim.
kederlerimle dertleşip damarlarımda gezineyim.
Sarhoş kalp atmalarımda bunalmış bakışlarımdan fışkırayım.
Yani bir ben olayım, birde içerim. Kimseye dokunmasın zararım kendimde saklı kalayım.
Anladın mı, ben neredeyim, neden kederdeyim.
İşte şarkılarda, bu yüzden bu kadar hüzünlü bu kadar elem yüklüyüm.
Bir soran var mı yakamı tutup silkeleyen?
Sanki bir hayaldeyim ya da bir dehliz de.
Tutsak kalmak bu düşüncelerde; kaplan gözünle bakıp, arının sokması kadar acı.
Bu hayatın dokunuşu olmalı yinede dimdik ayakta durmak, ifadelerde saklı kalmak o kadar zor ki; kalbinden dokunuşları silmek hayatın gerçeğine dair.
İşte bu yüzden hüzünlüyüm bu gecelerde.
Bir damlaya susamak, bir hasrete ilaç olmak.
Bazen buhran bazen rüya olmak,
İşte bu kadar bende tanımsız kalmak.