Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yürek sesinizi candan kutlarım mutluluk ve sağlık dileklerimle dileklerimle.
Bizim buralarda bir kelam vardır ardını yücelere yığmak , veya kendini nimetten saymak, her yörede benzeri anlamda binlerce deyişimiz vardır..Reyhan hanım bende sustum diyoruz ya böylesi benimde onlarca şiirim vardır artık konuşmayacağım sustum,aşkımı söylemeyeceğim diye.. Birilerinin ardını kaf dağına yığıpda kendilerine hak etmedikleri kıymetimi veriyoruz yoksa,... Bunu hep düşünmüşümdür sizinlede paylaşmak istedim.Emeğinize yüreğinize sağlık
Ya yüreğime geri dön/Ya sende beni yüreğine göm
Ya beni geri döndür/Ya sende beni yüreğinde öldür
Parçalanmış yüreğimde/Sevgilerim de paramparça
Anlatamadım sana aşkımla/Sevgimi bende sustum...Şair son bir çırpınışla kendini teskin etmeye ve özlemlerini,hasretini,çaresizliğini ifade ederken çektiği acılara parmak basıyor.Sakin,sade ve dokunaklı bir kalem,kutlarım,yüreğinize sağlık.Etkilenmemek mümkün değil.Reyhan Hanım sizi tebrik ederim,kaleminiz hiç tükenmesin !Tam puan.
Bende sustum Reyhan hanım gerçek anlamda şiiri okuyupta bir yerlere gitmemesi imkansız bir şey beni çooook hüzünlendirdi yazan kalemini ve yüreğini kutlarım sevgiyle kalın .
Sensiz kalan yüreğime/Bende bulamadım ki bir yol
Ya sevgimi yüreğine koy/Yada beni yüreğinden kov
Yüreğim alevler içinde/Yüreğim küllerinle buldu son
Anlatamadım sana aşkımla/Sevgimi bende sustum
*
Ya yüreğime geri dön/Ya sende beni yüreğine göm
Ya beni geri döndür/Ya sende beni yüreğinde öldür
Parçalanmış yüreğimde/Sevgilerim de paramparça
Anlatamadım sana aşkımla/Sevgimi bende sustum
emeğine sağlık
değerli kalemi kutlarım güzel bir çalışma
selam ve saygılarımla...
yürek sesiniz hiç susmasın güzel yürekli şaire.kutluyorum tam puanımla antolojimde
Reyhan hanıM bir daha okudum bir daha kutlARIM SAYGILAR SUNARIM .
bazen susmak en güzel cevaptır anlayana eğer yürek yandıysa har ile sevda yolculuğunda zikzaklıysa bazen ileri bazende geridir karşıdakinin anlamsız sözleri bir şey ifade etmiyorsa yapacak birşy yok en iyisi susmak kutlarım tam puan
Sayın Reyhan Hanım;
Güzel konuşma sanatı varsa güzel dinleme, anlama ve cevap verme sanatı susmak da var. Sözün tesir edeceği zaman konuşmak lazım. Marifet her zaman sükutu korumaktadır. Hele bir aşkın, ayrılığın, kalp acısının karşısında susmak kadar insana yakışan heybetli bir duruş yoktur. Genelde de anlatamayınca susulur. Çünkü insan anlattığından, konuştuklarından sorumlu tutulabilir, anlaşılanlardan sorumlu tutulmak. Bunun karşısında bir tek susmaktır çare. Güzel şiirdi. Kutlarım. Ant++
Parçalanmış yüreğimde/Sevgilerim de paramparça
Anlatamadım sana aşkımla/Sevgimi bende sustum
______ Dil susar yürek konuşur acıyı ,hasreti ,isyanı .Güçlü kaleminizden etkileyici bir şiirdi tekrar okumak güzeldi ..içtenlikle kutlarım Reyhan hanım.
Sevgiler şiir yüreğinize
Bu şiir ile ilgili 57 tane yorum bulunmakta