Bende Sizdenim!... Şiiri - Döndü Dülger

Üzüldüğünüz de mutfağa sığınanlardan mısınız?
Hani kafanızda susmayan gürültüyle,
Kalbinizi iki dağ arasında sıkıştıran bir güçle,
Hüzünleri, incinmişliği örtbas etmek dürtüsüyle,
Gözlerinizin yaşını soğanın acılığına yükleyenlerden misiniz?
Ellerinden ziyafet dökülürken,
Gözyaşlarını sinesine akıtarak,
Takati kalmamışken ayakta dimdik durarak,
Sizde gülümsemeyi ihmal etmeyenlerden misiniz?
Çayla demlenen, kahveyle dertleşen,
Çay kaşığının sesinde içini dökenlerden misiniz?
Bende sizdenim o zaman.
Acıyı bıçak arasında ince ince kıymayı,
Gönlü susturup hiçbirsey olmamış gibi hayata tutunmayı,
Yüreğinizin kabarmasını kekle taçlandırmayı başaranlardanım.
Peki siz neyle gözünüzün yaşını siler,
Nerede kederlerinizle yüzleşir,
Nerde soluğu alır sınız?
Kırıp dökmeden yıllara meydan okuyanlardan mısınız?
Ben de sizdenim, suskunluğu tebessümlerle süsleyen,
Aşımı kaynatırken yürek sızımın buhar oluşunu bekleyen,
Ve kendini unutan,
Yaşamanın yaşatmaktan geçtiğine inanıp,
Bir yudum sevgiyi kendinden mahrum eden,
Matemini geceyle anlaşmaya erdirenlerdenim.
Ben hüzün gemisinin mutlululuk dağıtan baş kenti!
Peki siz nereli siniz?
Döndü Dülger