Bende Şiir Yazarım

Onların;

Demir namluları, demir kurşunları doğurur.
Gözleri kan kusar.
Vahşi köpekler gibidirler, salyaları kuduz salar.
Orospuyu imrendirir attıkları imzalar.
Kahpelik inançları gereği, alınlarındaki yazgı.
Övünçleri, akan kanın kilosunda.
Üzüntüleri olmuş mudur?
Ve mimikleri duyarsız!
Tarih onlara isim yazar mı?

Bizim;

Türkülerimiz, çığırır yürekten gelen sesleri.
Elinde fırçası, tuvale akıtır, rengârenkleri.
Bir can gibi, cana can katar, hekimleri.
Ya darağacında upuzun bir kefenle,
Olmazsa, kuytusunda kınalı keklik misali.
Ozan olur,
Resim eden olur,
Hekimde olur, hâkim’de,
Sorgusuz sualsiz tarih hala onları yazar!

Ondandır;

Hala yazarım!
İskeletimizin çürüdüğü kadardır toprak altında kalma korkumuz.
Destanımız bir ağaç kökü ise,
Dahası ne;
Cahil bir hıza ulaşarak
Demir mermiler dalar geçer bedenimizi…
Kanımızın rengini göremeyiz
Kızıl bir sevdadır bilmedikleri,
Onlar kan kusar…
Kanları topraklarda kuruya gelmekte.
Bense şiir yazarım binlerce yıldır!
Şiirler hep söylenegelmekte,

Bende şiir yazarım;

Yeni yetme yaprakların, yeşili olurum,
Solarım, iklime uyarım.
Sadece güz mevsiminedir, diz çöker gibi dökülüşüm,
İnadıma!
Her bahar da, yeniden yeşeririm.
Her dalım da; bir kalem olur.
Onun için açar çiçeklerim.
Çiçeklerim tomurcuk olduğunda,
Ben Şiir Yazarım.