Bir karanlık hikayeydi ortasına düştüğüm.Aslında yarınlardan bahsediyordu okumak istemediğim cümleler.
Küskündüm kendime,sevmenin girdabında dönmekti korktuğum, yarınsız düşlerdi ürktüğüm, sonra özveri kaynaktı sözler vardı, aklımda tutmak için çırpındığım.
Gecenin sesinde fırlarcasına kulaklarıma doluşan cümlelerdi, bir ertesi gün koşuşturarak peşinde koşacağım yaşamın bu kısmıydı aslına merak içinde dalışlarla beynimde sanki obruk çukurları açılıyordu.
sevmek, vazgeçemeyeceğin zamanların içinde korkusuzca peşine düşeceğin aklında ne varsa sanki hepsi birlik olmuş bir düş veya düşman olmuşcasına ardı arkası bulunamaz diye kendi dişlerimi sıkarak bir kaç kelimeden korkar olmuştum.
En önemlisi "veda" benzetmesiydi gidişlere eklenen anlam.
Tamamını Oku
