Yalvarırım aç kollarını aç toprak
Gül yüzlü yârimi sana getirdim.
Can sundum, gönül verdim
Gönülsüz açan çiçekti vakitsiz derdim
Al onu al koynuna o da senindir toprak.
Senin yandığın ateşe bende yanmışım
Lal akan sular gibiydim. Sele dönmüşüm
Uslu, güleç yüzümü kıymet bilmeyene vermişim
Al onu al sinene sakın incitme toprak.
Kurudu gönül bağlarım hazan olmuşum
Yağan yağmurlara kara yazgım sermişim
Ben ona can demişim, Canan bilmişim
Al onu yüreğine sakın ağlatma toprak
Hiç kimsede gözüm yokken girdi gönlüme
Ne aradı nede sordu günün birinde
Bil ki ölümüm elinde sevdan dilimde
Al beni sar sinene bende seninim toprak
14.06.2007 MANİSA
Özlem ÇetinKayıt Tarihi : 14.6.2007 10:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duygu yüklü güzel şiirlerinizi, vakit buldukça zevkle okumaya devam edeceğim.
TÜM YORUMLAR (50)