Bende Sen Şiiri - Ömer Küçükkaya

Bir gülümseyişsin bende!
Beklide gülümsemene ihtiyacı olan biriyim sadece…
Saçının rengi gecem iken,
Gözlerim gökyüzünün uçsuz bucaksız özgürlüğü.

Kelimelerinin anlamında anlamımı,
Duygularının benliğinde kendimi,
Senin dokunuşlarında hissetmeyi,
Ben seni seviyorum seni…

Sen…
Benim en önemli parçam,
Vazgeçilemez anılarım,
Dünüm bugünüm yarınım…

Yıllanmış bir şaraba karşı duran,
Taptaze bir dağ suyu…
Plastik ve yapma çiçeklere inat,
Karların arasındaki cesur kardelen…

Sen…
Kelimelerimin yoksulluğuna vergi memuru…
Sen;
Yüreğimin ortasına can kurtaran botu…

Adının anlamını bilmede,
Aslında seni bilmeden her gece ve gün…
Amacı olmayan ama beklenilen,
Sen o güzel ve benim olan kadın…

Renginin hangi tonu değil önemli olan,
Hangi ton renkte daha fazla sendeyim asıl olan…
Hayatın gökkuşağı yağmurdan sonra bana,
Sen yağmurlarıma gün ışığı….

Yıldırımların arasındaki ay ışığı,
Kaldırımlara ışık tutan sokak lambası,
Kuru ekmek peşindekine bir çay ocağı,
Sen ruhuma cennet meleği…

Sen…
Seni görmeyenlere ancak bu kadar anlatılabilen,
Sen…
Seni görenlerden kıskanılan…

Son cümlen ol sen…
İlk hecem ol sen…
Aslında hayat ben ve sen,
Sen, sen, sen…

Ömer KÜÇÜKKAYA
07.01.2007 00:50