Bende Olanlar Şiiri - Enver Ünver

Gölge verme güneş göreyim
Akşamların ak boyası mehtap,
Yüz rengine benzerliği var,
 Ben döneyim sehere tana,
Sabah dileklerimi söyliyeceğim. güne karşı,
Sende suretini at üzerinden aslını çıkar çehrenin,
Siyahın beyazı, gecelere el versin,
Yılkı atlara dönmüş gönül dağında,
Sende ne varsa bende olanlar,

Dönenceler geri döndüler,
Dün ve önceler geçti
Geri gelmeyecek giden ama ben ümitiyim,
Zaman bak bittiği yer gibi sözün,
Kupkuru mevsim kupkuru dal budak
Her yer sonbahar ,
Her yere serilmiş çullar gibi hüzün
Senin bıraktığın bende olanlar,

Dönüp durduğun yer dünya
Dünyayı ezber etmedinmi daha?,
Duyduğun yalan, gördüğün yalan,
Bir arazi ki,  otlar bile pişman başak verdiğine
Gel otur yanıma,terennüm et yaz karala,
Botanik bağının peysaj tablosunda,
Hayatı ya güzelliğini
Neden senden olana güzel diyorsun?
Zaten aslına çekmiyecekmiyiz?
Güzelden öte güzelliklerini,
Bıraktığın gibi duruyor bende olanlar;

Muşahhas bir simayı, bir beyza edasında çizemiyorum,
Neden verdiğim bir buket gülü,
İnkar gibi, riya gibi düşüncelerin,
Sarmalına sarılıp gidemiyorsun,
Beni gördüğün gibi mazide,
Hatıraların kumsaldaki çerez kabuklarına emsal gibi,
Güz günü yaprakları düşen çınar bedeni
Kış figanında sanki  fiyortların hıçkırııkları,
Tartılmış amma hangi kantarda,
Altın kakmalı taslarda duruyor bende olanlar

Enver Ünver