Bende Neyim Bileyim Şiiri - Hülya Madanoğlu

Dünyay açtım gözlerimi,ağlayarak
Şu kentte, o köyde, bu kasabada
Duyunca ebenin sesini 'KIZ'
Burun kıvırmış tüm sülale
Anama kızıp küfür edip dövmüşler
Yine kız doğurdun diye

Yedisine geldim bilmedim çocukluğumu
Yaşıtlarımın ellerinde bir defter
Anam okula gidecem desem dayak
Baba okula gidecem desem terslendim
Kız kısmı okuyupta n'olacak

Erkek nedir bilmem
Eve gelse odaya giremem
Eksik etek benim adım
Kişiliğim unutulmuş
Soyutlanmışım gülmekten,konuşmaktan
Kadınlığımı bile bilemem

Yaşım yirmi olmadan
Biri yanımda,biri kucağımda biride yolcu
Sadece yatakta kadınım onun için
Başka önem taşımam

Çocuk oldum bilmedim
Genç kız oldum gülmedim
Gelin oldum onmadım
Ezildikçe ezildim

Şimdi eşitiz diyorlar
Kadın,erkek ayrım yok
Onlar büyük kentlerde
Köyleri gören yok