Bende Ne Kaldı Şiiri - Tahsin Koç

Yaş yetmişe dayandı
Kendime soruyorum
Bende ne kaldı
Eski alışkanlıklar yok oldu
Hep özlemim eski arkadaşlarım
Yanlış anlaşılmasın
Çocukluk arkadaşlarımı özlüyorum
Aklıma gelince sızlıyorum
Halen hatalarımı gizliyorum
Eteklerimdeki ve hafızamdakileri döküyorum
Bakıyorum bende bir şey kalmamış
O fiyakalı saçımı tarayacağım
Tarağı vuruyorum saçım yok
Ne yapalım dökülmüş bunda suçum yok
Fırçayı alıyorum dişi fırçalamaya
A oda ne dişim yok
Bazan duygulanıyorum bir ağlayayım diyorum
Ağlıyorum bir bakıyorum gözümde yaşım yok
Bazan yürürken dükkânın camlarına bakıyorum
Eskiden ben yürürken yer sallanırdı
Şimdi bakıyorum ben sallanıyorum
Hem de kalsor eğik gidiyor
Akılda akıl kalmadı gözde göz
Ağzımda laf büyüyor lafta söz
Yüreğim bazan ediyor cız da cız
Hey ne yapıyoruz bizim kuşaklar bizde biz
Ayaklar taşımıyor ağır geliyor yük
Her yere inip çıkamıyorum yapılsın viyadük
Eh olsun biraz kravatsız ütüsüz
Kim bu yaşlıya söyleyecek kötü söz
Ayakkabı boyası eh ayda bir
Hastane zamanı gelince giderken muayeneye
O zaman biraz çekidüzen veririz biz
Allah’ım ömrümün sonunda
Elden ayaktan düşürme
İbadet ederken şaşırtma
Kâmil bir imanla gitmeyi
Son anda
Eşhedüenlailehaillah ve Eşhedüenne Muhammeden Abduhu Resullahu
Demeyi nasip et âmin âmin âmin

Tiran- 18.08.2023