Bende Ki Sen Serbest Şiiri - Fahri Bulut

BENDE Kİ SEN Serbest
Seni seninle,
Paylaşamayacak kadar,
Nede çok sevmiştim.
Benim derdim,
Bende ki benle,
Bende ki seni toplayıp,
Dert ortağım yaparak,
Dertlerimi seninle, paylaşmak değildi.
İstedim ki,
Seninle şad olsun, seninle gülsün,
Kara bahtım, kem talihim.
İçimi kıpır-kıpır eden baharda,
Öpüşleri mi sakladım,
Lalelerin sararan göbeklerine.
Söylemlerimi sıraladım, gül yapraklarına.
Aşkımı yazdım, kelebeklerin kanatlarına.
Dolaştı durdu, dudaklarım,
Elemini, kederini,
Boynuna kolye yapan,
Bir kara sevdalının yanaklarında,
Sana uyanan sabahlarla kalktım,
Umuda yorgun yolculuğumdan.
Hep düşlerimde soktum,
Seni koynuma.
Gülüşünün haylazlığını,
Gözyaşlarının tuzlu tadını,
Tatmak için firari bu gönül.
Geleceğine ilk adımı atan bala gibi,
Aradım, sordun seni,
Kör karanlık sokaklarda,
Yüreğimde besledim, büyüttüm,
Melankolik aşkını yokluğunda.
Şişe-şişe kırmızı şaraplar içinde,
Boğuldum yalnızlığımla.
Havai fişekler patlatır gözlerim,
Sana kavuştuğumda.
Bardaktan boşanırcasına,
Yağan bahar yağmuru altında.
Ellerin avuçlarımda,
Gözlerin göz bebeklerimde,
Kalbin kalbimin içinde,
Bir bedende kenetlenmek dilerim,
Kıyamete kadar en sevgili seninle.
29 AĞUSTOS 2006
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU