Ruh-u Revan Şiiri - Orhan Çevik

Doruklarıma tırmanmış, ceylansın
Ben, avına teslim olan bir avcı.
Öyle güzelsin, öyle heyacanlıyım.
Uçurumlarından düşmüşüm gönlüne
Her yanım ruh-u revan içinde.

Bilebilsen, gözlerinde ki bakışı
İşledin gönlüme, işte o nakışı.
Mücerret bir düşüncedir, belki hayalim
Düşlerimden düşmeyişimiydi kanaatin.

Artık takdire şayandır, vakitsiz ömrüm
Ömrümde olsa serilsin seyrine gönlüm
Fışkırır bedbaht dolu nefsim usulca
Kararmış sokaklar yatar yüzü koyunca

İçsem dudaklarına zuhur etmiş şerbetten
Eminim temizler içimdeki o necasat’ten
Bin yılda sürse değişmez bende ki hatrın
Bir mum olup yaksan da dün gibidir ahtım