Bende ki sen Şiiri - İsmail Koca

BENDE Kİ SEN

Gözlerini gördüğüm ilk an
Gözlerim değil yüreğim yandı
Kıvılcımı gözündeki yıldızınla çaktın

Sesini duyduğum ilk an
Kulağıma değil gönlüme seslendin
San ki bir yanık bir türkü gibi
Ruhumun derinliklerine kadar etkiledin

Ellerin ellerime değdiği an
Sıcaklığın ellerime değil yüreğime değdi
Avuçlarının içinde hissettim kalbimi
Ne tuhaf bir şeydi anlatamam

Sessiz sakin bir nehir gibi aktın
Ne gecemde ne gündüzümde
Gitmez oldu hayallerin
Öyle bir çağlayasın ki
Çağlar çağlar oldun
Sevdaya hasret yüreğimde

Aşkı maşukta değil
Aşığa ait olduğunu öğrettin
Sevilen sen
Seven ben
Ateşinle yanan
Yangın yerine döndü deli gönlüm

Ben ki aşk nedir bilmezdim
Avare gezen bir deliyken
Sevdana düşünce
Aşkın ne olduğunu
Sevenlerin sevdiklerine nasıl yandığını
Kaya olsa sevseydi sevdalılar gibi
İnan aşkı yüzünden çatlardı
İkiye bölünürdü Severken sevdasını

Dışarıdan görünmez mi sevdam
İçimde ki sevda alev alev yanıyor
Ruhum san ki bedenime hapis
Firar etmek istiyor yüreğine koşarcasına

Çıldırmış yüreğim
Sevgini ister
Yokluğuna dayanamazken
Sinem yangınlarda
Kor kor yanıyor
Söndürülemez bir hale geldi
Yüreğini yüreğimin içine koysan
Bedeninle sıkı sıkı sarılsan
Ömür boyu beraber olsak
İnan sönmez bu ateşim
Her iki cihanda var olan
Ve olacak olan
Sana olan bitmeyecek sevdamdır

Kışın tipisiyle boranı
Gecenin dondurucu ayazı
İtfa eyleyemez gönlüme
Dokunursa tenime
Ne kar kalır ne ayaz
Nasıl bir sevdaya kapılmışım anla
Sevdamın her harfini
Kalbine kazıyarak
Aşkın mavi deryasında ki mürekkebi ile
Kırmızı defterine yaz…