Bende kanıyor zaman Şiiri - Suphi Sekü

BENDE KANIYOR ZAMAN

Yelkovanlar akrebi kamçılayp sürsün de
Dövülüyor günlerim açmazların örs'ünde

Üstüme çöktü gençlik, anılar bir bir viran
Bilsen ki ne haldeyim, bende kanıyor zaman

Hep yarın diye diye, devirdim otuz yaşı
Hangi yola döndüysem ızdırap köşe başı

Kavşaklarda tükendim, şaşırıp kaldım işte
Ne önümde bir ışık, ne yön var bu gidişte

Etrafıma ağ gibi, bir bir dikildi surlar
Ruhuma ecel teri döktürüyor kusurlar

Dolanıp doruyurum, divanece, bikarar
En güzel faslı bahar, başıma kış ı sarar

Ezip geçti gülbağı çelik toynaklı doru
Öldü bir bir çiçekler, hem al'ı hemde mor'u

Arkam çöl önüm serap, kaldım bu cenderede
Dudaklarım çatlıyor, şu akmayan derede

Bilmem, yalnız benmiyim, gemileri yakılan
Bu hüzün adasında, tüm ömrünce çakılan

Ne kalbimde bir kin var, ne dilimle ilenmek
Ne onutup körelmek, ne yeniden bilenmek

Her şey bir buruk acı, hayıflanma sancısı
Biri varmıdır bilmem, bu halin yabancısı

Araya gitti yıllar, kalp ezik umut silik
Gözlerim küskün bakar, kemiğe dargın ilik

Şakağımda aklaşan, ak günlerin ahı var
sarf ettiğim her sözün ağır bir günahı var

Saflığım, duruluğum, dört kapılı odaydı
Dost gibi dostcuklarım, bunu eksiklik saydı

Hisleri okumayan, his yusulu eksikler
Duygusuz ve gayesiz, kulakları kesikler

Lal bir dil, kitli bir kalp, benden geriye kalan
Ömür kime ganimet?, kime mi Gitti talan

Bunun cevabı sende, aynını yaşıyorsun
Kim bilir ki kaç yara, kaç kahır taşıyorsun
08.06.2023