Bende Kalan Şehir Şiiri - Nur Gürbey

Boğazına düğümlenmiş, arabulucu bir köprü,
tutar yakalarından kavuşturur iki sevgiliyi.
Tarihin kalıntılarıyla dokunmuş yeşil örtüsüne düşer,
sarı duvaklı bir güneş; aydınlatır,
estetiklerine rağmen bu şehrin çocuk yüzünü.

Galata'dan kanat çırpan onlarca Hezarfen,
Kızkulesi'nin sıvası dökülmüş yalnızlığına konar.
Ve aç martıların şımarık çığlıklarıyla uyanır,
anaç bir denizin koynunda uyuyan adalar.

Yolcusuz,yorgun bir vapur dönerken iskelesine,
kelimelerini bu şehre adamış nice şairlerin,
sağnak şiirleri yağar tepelerine.
Işık ışık sönene dek yanarken bu şehir her gece,
hisarlarından esen deli bir rüzgar,
aşk şarkılarını söyler elleri ceplerinde.

Ne güzeldir,
yaşayan bu şehirle büyümek.
Ne güzeldir,
tuvalindeki eşsiz resme kendini eklemek.
Ne güzeldir,
çok şeyi anlatan nasırlı kaldırımlarında yürümek.
Ne güzeldir,
bu şehir için gözleri göçebe etmek.
.