Bende Kal Hiç Gitme Şiiri - Mehmet Çoban ...

Bir sevdadır ardı sıra koştuğum o gülüşün
Bir huzur deryasıdır içimde yakamozlaşan
Gözlerimde kalan
O masum
O eşi benzeri olmayan
Gözlerin
Sen bana bir dünyasın
Sen sevgi dolu kalbinle
Özlemini çektiğim mutluluğu
Bana bahşeden
Istırabımı dindiren
Her gecemin mehtabı her günümün şafağı
Her baharımın miski amber kokan kır çiçeğisin

Gel seninle denize kızıl karanfiller bırakalım
Geriye dönüşü olmayan umutlarla
Üsküdar’a nazır
Avuç dolusu
Sevda şarabı içerek
Kız kulesine en sıcak öpücüklerimizi atarak
Ve tüm sahile ismini yazalım en büyük harflerle

Günler, aylar oldu nereye bakarsam bakayım
Ben kendimi sende alamıyor
Sende tutsak kalıyor
Ardın sıra sürükleniyor
Sevgimle, sevdamla, benliğimle İçine dökülüyorum

Can tu ellerimi tut şu ellerimi sıcak yüreğinle
Benim telli duvaklım ol
Bana “gitme
Bende kal bende
Dudaklarımdan akan
Nefesimi öp”
Demeni istiyorum
Beni sana bağlayan sevgimi unutma
Güneş ol bana, yaşam ola bana ben de kal hiç gitme

08.11.2016
İstanbul