Bende Kal Şiiri - Eda Barışık

Saksının uzun topraktan tülünü yarıp,
Geçiyor parmaklarımı
düşen herşeye uzanıyorum
birkaç tel mutluluk ver bana
birkaç damla gözyaşı
yatağın
ve çarsafların arasındaki
gezegenlerin ve yıldızların
yolu uzayıp gidiyor.

Birkaç kadeh mutluluk ver bana
daldığım duvarın arkasındaki gerçekleri
tutumduğum herşeyi
parmağımın ucundaki çizgileri...

Biraz boynumdan öp
ince, uzun, kırılgan
savruk
durmadan dönüp duran
birşeylerden.