Bende İnsanım Şiiri - Nurettin Kar

istesemde sevemiyorum
bu şehri sensiz
istesemde gülemiyorum eskisi gibi
hayat senaryoyu yazmış
bende içinde oynuyorum
bir oyuncu gibi

hani insan iki yüzlü olur ya
oyun oynarken
bazılarını güldürmek için gülen
birazda olsa onları sevindiren
ama kendi hayatında
içindeki zorluklarla
savaşan
mücadele eden
işte ben böle insanım

artık hiçbirşeyin anlamı yok bu şehirde
bir lambanın parlaklıgı ya da
bir gramafon sesinin
kulaga hoş gelen sesi
birşeyin anlamı yok
karanlıga dalmış bir kere

hadi hoşçakal
herşey senin dedigin senin bildigin
gibi olsun
bırak gönlüm sessiz kaybolsun
bedenimi toprak sarsın
bırak beni bu ruhum kaybolsun
sana sonsuz sevgisi olan adam
kaybolsun

gitme diyeceksin belki
ama bu adam
yaşıyamazki bu acıyla
artık
karanlıga sapmış birkere
dönemezki
herşey olmamış gibi davranamaz ki
ben böle insanım
her zaman eskisi gibi
olamam ki olamam ki

bende insanım bu acıyla yaşıyamam ki
yaşıyamam ki
hoşçakal gözleri mercan mavisi
hoşçakal güzel sevgili