Bende İnsanım Şiiri - Hayrettin Taylan

Bende İnsanım/ Bende de Var Bir Yürek Ummanı
İbrahim Tatlıses Aşka Arabesk Terapiler-8

“Sevdim sevmedi gittim gelmedi
Harcama bu aşkımı dedim dinlemedi
Kıymetim yokmuş yarin gözünde
Elveda bile demedin beni terk etti”

*Adem’den kalma adım kaldı sen gideli.Memnu heveslerim tükendi.Kurulmuş düzenlerin ekşi meyvesi olmaktan uzak durdum.Leyla eteklerinde gecelerimi kapatmadım.

Bir aşk tarlam vardı hayalinle sürdüğümüz. Yanı başında kendiliğinden yeşeren papatyalar vardı. Kendi kendime yetişemediğim zamanlarda büyümüşler. Alınyazısı gibi alınmış kalakalışın ortasındaydım. Kahve gözlerinden saklı içemediğim kahveler. Gecelerimi uyutan düşler ve bilinmezliğin karanlığı sarar beni.

-Karanlığımda gizli öznelerin vardı. Uykusuz bıraktığın yüklemlerin var.Bir cümle olmamızı istiyor aşk.Böyle bölünmüş ömrün ustası olamazsın Bennara.

-Ay parçası, parçalarını topla en güzel aşk hikayesinde.Bitmemeli bu süreğen aşk.

Şavkına düşen yıldızın sol bağrını okşa benim yerime.Gözlerin yıldızını yolla yaryüzüme.Ben anlarım seni.Nemli gözlerini sakla benden.Öyle görünce ölüyorum sende.

*Mutsuzluğun’ Cicero ‘su ben değildim.Sen öyle sanıyorsun.Ki Cicero:
“İnsanın en büyük düşmanı, doğrudan doğruya kendisidir.” Ben kendime olan düşmanlığı bitirdim.Seni öldürecek takatim kalmadı.
-Sen de dünyandan sıkılmışsan aşık ol, tek başına kalışı yaşarsın, koparsın her şeyden.İşte dedim ya ben de insanım ben de.

“Bende insanim güler ağlarım
Yüreğin den yüreğinden koparma beni
Bende insanim güler oynarım
Yüreğinden yüreğinden koparma beni”

Bir kavuşma gölgesi düşmüş kimliğime, ben oralıyım artık.Çiftleşmiş umutların sonrasıyım, önce ve sonrası aşkına gebe. Şimdi seni çitiliyorum en tanıdık yerime. Yar ile yer meğer aynıymış.

*Kirlenmiş sevda kentlerinden çıkalı çok oldu. Bir insan olarak, bir aşık olarak senin sözsüz yaşadığın demlerin demlikçisiyim. Basit bir iş sanma demlikçiliği.Çay içmeden yaşadığın bir gün var mı ki? Demsiz kaldığın her günü onarıyorum.

-Yarısı senin yarısı bütün dünya kadim bu sevginin çiftçisiyim.Gözlerinden,sözlerinden, yüreğinden ve bir gün gelişinden tohumlar gerek. Nerdesin? Hangi yapayalnızlığın mucitliğindesin? Hangi gurur, sana dişi bir şeytan eteği giydirip dağlarımın eteğine atıyor bilemedim.

-Seni muştuladığında aşk, ben uyanık günlerin gündüzüydüm. Geceleri saymıyorum.
O gecelerde sana sarılarak uyumam gerekti.Hayat haydi geri say yarin gelemediği her günü.
-Demek hayat bu kadar fasit zorlukları sunuyor insana. Gelmiyor bak sana eskimez günler.

Suyun sesiydi Gülün rengiydi
Aşkı yüreğimde her şeyin üstündeydi
Ellere kandı Kalbimi yaktı
Ben Mecnun’dum o benim Leyla’m olamadı

Geleceğime yapışıyor kavuşmalar.Kumrular ders veriyor özlem yıllarımız için.Bir hayalin tam hayalindeyim.Gerçek sol yanımı deliyor.
İçimden gelen iç sesin bam telindeyim. Seni söylüyor kavuşmalar.
*İçimde kopan fırtınanın sonsuz Leyla’sıydı .Sığındım yeniden sevdana başka aşk ekmeğim yok.Fırıncıyım ana mesleğim bu. Bakma demlikçilik yaptığıma.Arada seni demlemek içindi.Asıl mesleğim, ekmeğim aşk fırıncılığı.
-Hamurum sensin.Yoğurdu seni felek bana sundu.
Şimdi ekmek ekmek, pasta pasta, börek börek, pide pide sen kokuyor aşk.
-Hamuruna özümün parmakları değdi.Sıcaklığınla pişirdim bu aşk ekmeklerini.Oduna gerek yok, benim gibi aşkını yakan onca odun varken.
-Bende insanım ben de. Kul olmaya, aşk olmaya, sen olmaya,sende kalmaya yakın. Beni bu aşk fırından çıkarma. Yeni çıkmış bir ekmek sıcaklığında kokuyor sen ve aşk.Ben acıkmışım, nasıl dayanacağım bu sensizliğin sıcak ekmeğini.
-Düşün Bennara.
Aylardır sana aç ve sen yeni çıkmış aşk kokulu sıcak bir ekmek gibi elimdesin. İşte dedim ya bende insanım ben de anla beni.