Bende İki Kişilik Aşk Şiiri - Muhittin L ...

Bugünden sonra gününe muhtac olup,
anlık yasayan günlük insanlardan oldugumu hissettigim an,
sen gelirsin aklıma.
Belki bu aşka umudum olmadigindan,
belkide bu ufacık cümleyi
toparlayamadıgımdan dı bu fehmim.

Ben seni satırlarıma aldıgımda
hep O diye bahsederdim.
İsmini vermekten çekinir,
Seni benden başkasının bilmesine
gönlüm razı gelmezdi.

Sen bende hep iki kişilik aşktın.
Seven de bendiiim, sevilen de.
Sevdamı kendim açığa çıkaramadığım için
Neşemi hep başka yerde arardım.
Ama nedense,
Hiç bir şeye de bahane bulamazdım.
Ve seni seviyorum diyemezdim hiç kimseye.

Seni kendimde hissettiğim an,
bedenime kendimin
hakim olduğunu da hisseterdim.
Gururlanırdım! Neşelenir,
sevinir, gülerdim hep.
Gururlanırdım;
Çünkü bu gururumu,
matem dolu güneşin ardından
süzülür gibi sevdam
büsbütün çıkardı ortaya

Sevinirdim!
Çünkü bu sevincimin ardında
bir sevilme ihtimalim vardı.

Neşelenirdim!
Çünkü bu neşemin ardında
hayallerim vardı

Gülerdim!
Çünkü bu gülüşümün ardında da
Hayat çizelgemin
sana doğru aktığını hissederdim.

İçimden seni seviyorum derdim hep.
Nedense hep içimden söylerdim
bu cümleyi

Hey yar! Hey gidi yaran! ...
Seni seviyorum, seni seviyorum.
Açıktan söyleyemesem de
içimden söylüyorum.
Senin beni bilme ihtimalini seviyorum
Senin yeşil gözlerinin beni
sımsıkı sarma olasılığını seviyorum.
Seni seviyorum, seni seviyorum.

Yeşil kalmak için olanca gücünü
sarfeden çimi de seviyorum.
Dalına tutunmaya çalışan yaprağı,
Özgürce kanat çırpan kuşu da seviyorum.
Mevsimsiz açıp da canlı kalmaya çalıçan
gülü de seviyorum.
Gül olduğu için.

Hepinizi seviyorum, hepimizi seviyorum.
Çünkü mevlam sizi yarattı diye
Çünkü kader sizi bana gösterdi diye
Çünkü yar sizi ahu gözleri ile seyretti diye
Bu şiiride seviyorum
sevgiliye yazıldı diye.