Ben de iki Erdoğan var;
Biri gönlüyle konuşan,
Biri nefsiyle konuşan.
Gönlüyle konuşanı sevin,
Nefsiyle konuşanı sevmeyin.
Nefsiyle konuşanı
Ben de sevmiyorum.
Gönlüyle konuşana
Ben buyum diyorum.
Gönlüyle konuşana
Desem bayılıyorum.
O da nefisden gelir,
Ona da kızıyorum.
Gönül teli incedir,
Nefsin hali nicedir.
Nefsiyle konuşan,
Nefsin kölesi!
Gönlüyle konuşan,
Alemin sesi..
Gönlüyle konuşana,
Ben de selam ederim.
Gönlülle konuşursam,
Fakir Erdoğan derim.
Nefs Erdoğan'dan kaç,
Gönül Erdoğan'a gel.
Gönül ile bakarsan
Sevdiğimi bilirsin,
Arzu ile yakarsan,
Nefsine zulmedersin,
Allah'ım sen büyüksün
Sana emanet canım,
Ben gönülden yanayım,
Aşkla kaynıyor kanım.
Sen nefsi öldürürsün,
Ben kulun Erdoğan'ım,
Allah'ım sen büyüksün,
Sanadır büyük aşkım.
Erdoğan Yılmaz
Kayıt Tarihi : 12.10.2018 22:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdoğan Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/12/bende-iki-erdogan-var.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!