Bende Hep Hüzün Çalar Mevsimler

Kayıp gitti ellerimden bahar usulca.
Can çekişen bir sensizliğin ardından.
Bende hep hüzün çalar mevsimler,
Ben baharları hiç yaşamadım say.
Dağıldık biliyorum, mecburduk buna biliyordun.
Giderken bıraktığın şeydi bende bakışların.
Saatlerce bakıp ta doyamadığım bakışların.
Nasılda dağlar büyüttün içimde,
Sevda dolu yemyeşil birazda maviye yakın.
Oysa bir ömrü paylaşabilirdik sanıyordum,
Bir ömrün bu kadar kısa olduğunu bilmeden.
Şimdi seni unuttum sanacaksın.
Kızacaksın bana,
‘’bu muydu sevda dediğin şey’’ diyeceksin.
En fazla da söylediklerime inandığın için
Kendinden utanacak, kendine kızacaksın.
Bugün de aramaz isem seni,
Kafandan söküp atacağını söyleyeceksin kendi kedine
Biliyorum, çok kırılacaksın.
Ama sevgili hiç unutmadım ki seni.
Sözlerimin hiç biri yalan değildi ki.
Bilmiyorsun belki ama seni aramasam da sormasam da
Sen yüreğimin ucu bucağı olmayan okyanususun.
Dedim ya bende hep hüzün çalar mevsimler,
Yaşanılası bir tarafı yok hayatımın.
Hani biri hı dese,
Koşacağım bağıra bağıra sana geliyorum diye.
Biri dokunsa ellerime korkuyorum sensindir diye
Çünkü bir kere daha tutsaydın elimden eğer
Felaketin olacaktım.
Kusura bakma sevdiğim,
Bende hep hüzün çalar mevsimler
Bu hüznü sana da veremem.
Acılar için çok küçüksün, seni incitemem…