On binlerce kadınım olsun istiyorum
Koşarak dokunmak istesinler bana
Usulca kumaşımı çıkarıp
Hançerlesinler istiyorum beynimi
Geçimsiz bir insan değilim
Doymaz bir insan
Hiç değil
Girdilerimi koynuma
Parmak parmak yalamak isterim
Rakı dökerim üstüne
Seslenirim uzaktan
Ey rakı kokan kadın gel üstüme
Kılıçla keserim kumaşını
Saplarım bedeninin orta yerine
Gökyüzü de tanımaz çığlığını
Zevke gelir umutlanırım
Bende gidiyorum oraya diye
Nasıl da çırpınır bir görsen
Kollarından bağlarım direklere
Bir daha vururum kılıcı
Dayanamaz bir daha
Oysa, vahşilik diye düşünürdüm
Vaktini bilir derdim kadınım bilir
Kalkar ve dimdik durur üstümde
Bir şeyler yaratmak için
Vuruyorum kılıcı
Bir çift velet sesi istediğim belki de
O da şansımız varsa
Şarap gibi kokar
Kadınımın göğüsleri şarap gibi
Sahici tepelere benzer
Yorulurum doruklara çıkmaktan
Yine zevke gelir umutlanırım
Bende gidiyorum oraya diye
Bir den gövdemi tanıyamam
Terler akar nehirler gibi
Ormandan
Makine gibi çalışırım
Lombargini 1600 cc.
Fakat kadınım çok acemi bulur beni
Unutur aslında
Anasıyla birlikteyken hep beraber
Birinden irinin nasıl fire verdiğini
Nasılda unutur, pes edişini
Şimdi durur vitrin süs gibi
Altımda
Kılıcımı bırakır, bir bıçak alırım
İçimden içimden tozutur, bağırtırım
Çok umutlanırım oraya gitmeye
Kadın, gider gelir
Böğüre böğüre coşar
Uyur üstüne.
Sıkılır kalkar giderim
Kadın ararım şehrin orta yerinde
O da aynı hikaye
Yine sıkılır, Yine umutlanırım
Boş yere
Kadın dediğin bahane
Kılıcıma kin bulmak maksat
İşte bu nedenle
Binlerce kadınım olsun isterim
Kılıcımı Bir kinden çıkarıp
Ötekine koymak isterim…
02.10.2000
Mustafa Özkan KaratayKayıt Tarihi : 28.4.2002 16:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!