Ben bende yokmuşum. Şiiri - Nurettin Akd ...

Ben bende yokmuşum
Beyhude esip savrulmuşum
Hasretinle de kavrulmuşum
Kısacık ömrüm sana sunmuşum

Ben bende yokmuşum
hayırsızla anılır olmuşum
meğer sararıp solmuşum
boşu boşuna yorulmuşum

Ben bende yokmuşum
vicdanımla bağlıymışım
ne de çok yanılmışım
çok günler oturup ağlamışım

Ben bende yokmuşum
hiç kendime bakmamışım
ona kendimi de adamışım
her imkanımıda sağlamışım

Ben ben de yokmuşum
meğer pek de safmışım
her sözüne inanmışım
mutluda oluruz sanmışım

Ben bende yokmuşum
Seni akıllıda sanmışım
Sende ellere inanmışsın
kendinide, benide yakmışsın

Ben bende yokmuşum
eğilmez başımı eğilmişim
sana yazık olur demişim
derdide çileyide çekmişim

Ben ben de yokmuşum
bu hayat seni harcar demişim
sırtımdan da hançeri yemişim
suskun gecelerin yolcusu benmişim

Ben bende yokmuşum
bir daha karşıma çıkarmı
hasreti kalbime akar mı
gönülüm sana dönüp bakarımı

Ben bende yokmuşum
kalmadı bitti biter korkusu
sevgi aşk değil Ömür törpüsü
yok sana daha gönül köprüsü

Ben bende yokmuşum
mutlu etmedin ki be kader
bu kadar bu kadar derste yeter
emanet canımız bir gün o da gider

Ben bende yokmuşum
dualarım Rabbimden;koru vefasızlardan
İnsafsız meymenetsiz hayırsızlardan
usandım bıktım yoruldum utanmazlardan

Ben bende yokmuşum
eyletme artık söyletme daha beni
bu kadar elem stres bitmedi mi
Hoşcakal artık aldıkların yetmedi mi?