İç dünyanda eserken fırtınalar
fokur fokur kaynuyordur şimdi için
bilmiyorsun ama dışarı da vururlar
artçı depremle sarsılıyordur dışın
Gögüs uçların şımarıyordur şimdi
bir küheylan başı gibi dikleşirlerken
durmadan seyir, seyir seyirtiyordur
Kıpır kıpır titrerken yüreğin
gözlerinde beliriyordur yaldızlı pırıltılar
konuşmak ister, titrer dil ve dudaklar
söylemez bir türlü, açılmaz olur dudaklar
daha da çukurlaştıkça çukuru göbeğinin
dışında belirir iç depreminin ardıçları
selale olup dökülürken kaynayan suları
akarlar şarıl şarıl bedenimden aşağı
Şimdi;
gözlerinde çok 'ıslaksın' biliyorum
İşte;
Ben de seni 'aynen böyle' seviyorum…!
BirDeli
12.03.2003
Kayıt Tarihi : 22.11.2003 18:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla
İbrahim Tolga Özsoy
TÜM YORUMLAR (11)