Nefsine bende ve nefsine isyan eden de
Hem ehli dünya ve hem de umut eden benim
Karanlıklarda dolunaylarca ışığa hasretim
Bir O’na sahibim, bir de O’na kulluğuma
Ey benim sahibim, hamd olsun çil çil yoksulluğuma
Özümden özge düşmanım yok
Gölgedir ışığa muhtaç ışığından bîhaber
Hırkayı nefsine giydiren benim
Ne kadar da olmamışım
Ne kadar da çiğ
Ümitle korkunun Araf’ı
Ve bu serüvenin serencamı
Ölümden öte köy yok
Ey gönlümün öte tarafı
Kuşlar hizalandı gökyüzümde
Umut kondurdun dallarıma
Sokak lambaları gibi ışıklı caddelerde
Ne tam gidebildiğim ne de kalabildiğim diyardayım
Her tarafı düşmek olan ümitsiz bir yardayım
Bir şiir kitaplarında bu boşluk bir de ruhumda
Ne yokta adım var ne hiçteyim ne de vardayım
Sitemkarım, isyankarım, ümitvârım
Her tamlığın için de bir yanım biraz yarım
Bulutların şekilleri var sanırım
Bir de dürüst olmayan insanlar tanırım
Kayıt Tarihi : 10.6.2022 12:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
