Bende Şiiri - Ahmet Kara 4

Umudun göklerinde umutsuz kalamadım
Perde çektiler göze kalbe hançer vurdular.
Ağladım ağladım da huzurun bulamadım
Bende bende değilken günaha da sardılar.

Aynalarda çatladım derdimi sormadılar
Çölde ağaç oldum da gölgemi vermediler
Sırrım adımda saklı çarmıha da gerdiler
Bende bende değilken kalbimi çok kırdılar.

Geçmişten geleceğe anılar kaldı sende
Karanlıktı günlerim muradı aldım dünde
Yakıldım, yıkıldım da geride kaldı kinde
Bende bende değilken ruhumu da kardılar.

Duygular bende seni yavaş yavaş yediler
Büyüdükçe büyüyen öfkemle öl dediler
Nankörmüş bu kediler yalanda söylediler !
Bende bende değilken menzile de vardılar.

"Yalandan kim ölmüş" ki bana anlatmadılar !
Çağın hastalığına haramda katmadılar !
Allah'ım ıslah etsin caka da satmadılar !
Bende bende değilken sevabına erdiler.!

Bakışın derdim oldu hikmetini alayım
Suzan olmuş gözlerin içinde kül olayım
Ruhumda çiçeğimsin gözlerine dolayım
Bende bende değilken vuslatını sordular.

Ey şair! Kudretin ne? Gördüm de çalımlısın
Aynaya bakmadın mı? Özünden alımlısın
Kimseyi hor görmede doğuştan ilimlisin
Bende bende değilken beni de çok yordular.

Gördüğün bir noktada anlamadıkların var
Havalanma seninde tınmayanların var
Koşturuyorsun keza seninde vaktin mi dar ?
Bende bende değilken can evimden vurdular.