Bende Şiiri - İbrahim Halil Demir

Bir yürek vardı bende,
Taştan daha sertti.
Bir asi gönül vardı bende,
Mert ve cömertti.
Bir çift göz vardı bende,
Ağlamayı asla bilmezdi.
Yorulmak nedir bilmeyen ayaklar vardı bende,
Dağların doruğuna çıkardı
Şakıyan bülbül misali bir dil vardı bende,
Yar için dertli türküler bestelerdi
Onu düşünmekten usanmayan,
Bir genç beyin vardı bende,
En güzel hülyaları kurardı.
Kömür gibi kapkara saçlar vardı bende,
Habire aynanın karşısında taranırdı.
Aşkın mermileri vardı bende,
Sevda uğruna henüz sıkılmamıştı.
Uçsuz bucaksız derya ve denizlerde kulaç atma şevki vardı bende,
Henüz kimsede görülmemişti.

Sevdaya tutulursan eğer,
Yürek yumuşar, asi olan gönül uysallaşır
Mert ve cömert olan gönül bir acaip olur
İki göz iki çeşme akar,
Dizlerde takat kalmaz,
Eşini kaybeden kuş misali artık şakımaz
Hülyalara dalınmaz,
Kömürümsü kapkara saçlara aklar düşer,
Günde üc beş kez özene bezene taranan
Saçlar darmadağın olur,
Aşkın mermelerini hiçbir silah sıkmaz.
Velhasıl sayılı günler zehir olur,
Berrak sular bulanır, geceler geçmek bilmez uzadıkça uzar...
03//10/2006