Bend Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

Bir bende dayanmış savruk suların gücü,
Beriyi halledip(!), öteye geçmeye çalışan.
Nasıl da derinleşir, oysa bend ile zaman,
Nasıl da bekleşir -insan- , durgun kaynayan.
Sulara tutunmanın sefil hırsıyla toplandılar,
Suları doldurdular, tutarsız açlığa tıkıp.
Sonra hep o bende yığıldık da istif istif,
Yine hep bir ben-de kaldık nisyan dolu suda.
Nasıl da bekleşir bende zaman suda tutsak,
Işığın yarasına erdim ereli kimdim?
Vurmuşlar suları bağrından hırs ile, gördüm.
Gaflete düşen savruk, kara gölgeyiz suda, bildim.
Nasıl da derinleşir -bene- bulanmış günah,
Oysa tümden, gerçek duvarına düştük onun;
Ölüm ne güzel bendi, bütün savruk suların,
Hep ölüm ne güzel yendi, bütün savruk gölgeyi.
Ne güzel bekleşir önümüzde bizi, ölüm,
Bütün gölgenin, suların, kararmış her yaranın
Beyhudelik mührünü vuran yüce amiri,
Mühür geçersiz, her şeydeki, unutuluyor,
Işığın yarası tende ağlıyor hilkatte.
Sulara tutunamazsın elin işlemez burda,
Teninde bir kefen kalır, tutabildiğin nedir?
Gölgen düşer gaflete, adın suda kaybolur,
Suları vursan da bendin geçilmez, durur.
Ölüm ne muhkem, güzel bendi derin suların,
Delirmişler!

Yaraya şifa verip bendi de geçecekler,
-İnsan- ölümle malul, hiç bilemeyecekler,
Işığın yarası sonsuza açılıp lanetledi onları.

İnsan ki, görkemli bir yaraya doğdurulmuştur,
İnsanın esması, kutlu yaradan başlayan nur,
Yarayı kurutursan feci karnaval başlar,
Dinletecek, sınayacak insan bulamaz o,
İblis bile gelir, şeytan diye seni taşlar.
Ne adı kalır insanın, ne hali ne de hikmeti.
Makineydi, veriydi, demirden ve çelikten,
Bendin ötesi çöl, bendin ötesi yoka dayanır,
Salak saçma bir güçle, yoz bir hiçliği kuşanır.

K..Çağlar Aksu