Bencillik-1 Şiiri - İbrahim Bozkurt

Bencillik insanın ruhunda imiş,
Yoksulun halinde anlayan var mı?
Dünya kurulurken böyle kurulmuş,
Varıp da derdimi kime anlatam?

Allahtan çekinen, kuldan utanan,
Haklıyı haksızı görüpte uyaran.
Çözümsüzlük almış başını gidiyor.
Zamane insana kalmış bu dünya.

Hüsnü haktan görünen ey kardeşim,
Emekçinin emeğini nasıl bilmezsin?
Burada kendini inkar edersin,
Emek bir değerdir bunu bilesin.

Dünya aydınlanır bilim ve fenle,
Bilmeyen varmıdır kendi cismini?
Karanlığı kovar ilmin ışığı.
İnsanı ışığa insan çıkarır.

Her nereye baksan kalbin kararır.
Hilekar, riyakar sarmış dünyayı..!
İyi niyet yetmez kötü gidişe,
Adil yönetim gerekli bu işe.

Bozkurt'um kendini yorup durursun.
Dünyada düzeni bozan insandır.
Sultan Süleyman'dan beri bu böyle.
Dünyada aksini söyleyen var mı?