Benciller Şiiri - Kemal Tekir

Bencil hep kendini beğenir durur,
Bakar insanlara tepeden mağrur.
Sanki padişahın büyük oğludur,
İnsanlar hep onun kapı kuludur.

Bencil doymaz,paraya,pula ,
mala,
Der onlar hep bana Rab
bana bana.
Aldırmazlar kendinden başkasına,
Dünya yansa olmaz umurlarında.

Göstermez kimseye,alaka ilgi,
Sevmez başkasına birşey
vermeyi.
Bencil olur hep almaya hevesli,
Olur o hayatta hep benmerkezci.

Kemal Tekir