Benciliz Şiiri - Mehmet Tevfik Temiztürk

Bütün hayırlar ondan, kitaplar, peygamberler,
Nimetler Rab’den lütuf, tevazu emrederler,
Kullar tevazu etmez, böbürlenerek yürürler,
Merhameti tanımaz ve de kibirlenirler…

Bencil yaratılmışız, feryadı basıyoruz,
Yalnız feragat ile bencilliği engelliyoruz,
Hayır dokunduğunda, cimrilik ediyoruz,
Niçin hakikat için, fedakâr olmuyoruz?

Hayatı yaratan o, ölümü yaratan o…
Mutlak güç sahibi o, bağışlayan yine o…
Yol gösteren yine o, rızık vericimiz o…
Duamızı duyan o, cevaplayan yine o…

İnkâr eden yine biz, isyan eden yine biz…
Karşılık ister gibi, pazarlık yapan hep biz…
Bencilliği iş bilen, menfaatçilerdeniz…
Tevazuu tadamadan, kaybeden daima biz…

Bir ağacı düşünsek, bol bol meyve veriyor,
Ne cimrilik ediyor ne de ayrım yapıyor,
İnsan, hayvan demeden, hepsini doyuruyor,
Kul bencillik ediyor her şeyi katlediyor…

Cimrilik, gurur, kibir ve kendini beğenme,
Yandaşını kayırmak, bencillikten değil mi?
Kendisinden değilse, hakları yemek ister,
Yandaşını doyurmak, bir hastalık değil mi?

(1995)